نقطه عطف در ایجاد جاشمعی طلایی رنسانس بود. سپس اهمیت زیبایی اشیاء اطراف به سرعت اوج گرفت. مردم شروع به اهمیت زیادی به دکوراسیون و همراه با آن دکوراسیون لوازم جانبی کردند.
در دوران رنسانس، جاشمعی طلایی سرانجام اهمیت تزئینی خود را به دست آورد و به یک دکوراسیون محبوب تبدیل شد. استادان شروع به تزیین آنها با چهره های مردم، حیوانات، خدایان یونانی و زیور آلات گل کردند. و از قرن 14 تا 17، شمعدان های مسی در تمام خانه های ثروتمند ظاهر شد.
برای تولید جاشمعی طلایی از مواد با کیفیت بالاتر استفاده می شود. برنز در آن زمان محبوب ترین بود. به دلیل استحکام و مقاومت در برابر دماهای بالا، جاشمعی طلایی ماهرانه تصفیه شده از آن شروع به ایجاد کردند.
همچنین اشیاء از فلز، برنج، نقره و حتی طلا ساخته شده اند. آنها نه تنها اتاق ها و تالارهای کاخ ها، بلکه میادین و خیابان ها را نیز تزئین می کردند.
جاشمعی طلایی برای بسیاری از هنرمندان و مجسمه سازان جالب شده اند. آنها با کنده کاری های برجسته، ترکیبات مجسمه سازی، سنگ های قیمتی تزئین شده بودند. نقوش کتاب مقدس و اساطیری، مناظر، فرشتگان و تک نگاره ها اغلب به عنوان انگیزه برای طراحی استفاده می شد.
جاشمعی طلایی چینی که با تذهیب و نقاشی تزئین شده اند، یکی از مجلل ترین اقلام آن دوران به شمار می روند. فقط خانواده های سلطنتی و افراد مشهور می توانستند چنین اقلامی را بخرند.
جاشمعی طلایی در قرن هجدهم: در این دوره شمعدان هایی که به شکل لاله ساخته می شدند رواج داشت. آنها از نقره یا برنز طلاکاری شده ساخته می شدند.
زیور آلات گل اغلب به عنوان تزئین استفاده می شد یکی از معروف ترین نقوش هنر در دوران سلطنت لویی 15. و شکل جاشمعی طلایی مستقیماً خطوط گل را کپی می کرد: برگ ها در پایه خودنمایی می کردند، ساقه از یک ساقه انعطاف پذیر تقلید می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.