زمانی که دندانپزشکان یونیت دندانپزشکی ایرانی را انتخاب می کنند باید به صندلی بیمار توجه ویژه ای داشته باشند.
یونیت های بیمار الکترومکانیکی و هیدرولیک از محبوب ترین ها هستند. دومی ارزان‌تر است، اما در صورت یک نقص جزئی نشت روغن می‌تواند باعث از کار افتادن صندلی شود.
صندلی‌های الکترومکانیکی گران‌تر هستند اما طراحی آنها عملکرد راحت را حتی در زمانی که مکانیزم از کار افتاده است، فراهم می‌کند.
توجه ویژه به روکش صندلی و دوام مکانیکی و شیمیایی آن خالی از لطف نیست. صندلی باید به آرامی، نرم و بدون حرکات تکان دهنده تنظیم شود.
اثاثه یا لوازم داخلی: توجه ویژه به روکش صندلی و دوام مکانیکی و شیمیایی آن خالی از لطف نیست. صندلی باید به آرامی، نرم و بدون حرکات تکان دهنده تنظیم شود.
ماژول دندانپزشک: مهمترین بخش واحد درمان دندانپزشکی است. بسته به سیستم تحویل ابزار دندانپزشکی دو نوع ماژول وجود دارد: نصب شده به بالا یا پایین موت.
برای افرادی که دارای صدای بالا هستند به دلیل اتصال ایمن، راحت تر است که دندانپزشک ابزارها را به موقعیت اصلی خود بازگرداند. محدود بودن طول شیلنگ که یکی از کاستی‌ها است تا حدودی بر راحتی کار دندانپزشک تأثیر منفی می‌گذارد.
برای دستگاه‌های داون‌موت عمل عملی‌تر می‌شود «نوار» وجود ندارد، اما دندانپزشک باید به اتصال هندپیس در سوکت توجه داشته باشد در غیر این صورت، خطر آسیب دیدن آن با افتادن تصادفی آن وجود دارد. کاستی دیگری برای این نوع سیستم وجود دارد: سوکت های فیکسچر می توانند کثیفی را جمع کنند.
کار هر دندانپزشکی به تعداد ابزارهای متصل به ماژول نیز بستگی دارد. زمانی که تعداد شیلنگ ها کافی نباشد دندانپزشک باید زمان بیشتری را برای تعویض ابزار صرف کند و این امر بر توان عملیاتی بیمار تأثیر منفی می گذارد.
اما اگر خدمات ارائه شده فقط شامل روش های معمول درمانی باشد، آنگاه یک مجموعه حداقل ابزار (سه شیلنگ برای تفنگ های “هوا آب” یک میکروموتور و یک هندپیس توربین هوا) کافی خواهد بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.